Внештатный эксперт В.Семашко: Кальмары "Пад піва"

Виктор Семашко о дебютном альбоме группы "Кальмары": "Што ні песьня – то карцінка з жыцьця правінцыйнага беларускага гарадку, дзе сьцёб становіцца адзіным выратаваньнем, дзе гіранічны сьмех хоць неяк прыкрывае трагедыю й безвыходнасьць".

"Кальмары" – гэта па сутнасьці несур’ёзнае alter ego данельга сур’ёзнага гурту B:N:. Бо Алесь Лютыч тут таксама пастае, як асноўны аўтар музыкі, але ўжо не франтмэн, а бубнач. А словы піша штатны тэкставік B:N: Сяргей Машковіч, ён жа – адзін з двух вакалістаў.

Наяўнасьцю вакальнага дуэту й стылістыкай "хлопчыкі зь Бярозы" няўмольна нагадваюць пазаўчорашняга "Ляпіса Трубяцкога" альбо ўчорашняе "Разьбітае сэрца пацана". Праўда, гаворка "Кальмараў" больш набліжаная да літаратурнае мовы. А іх галоўнымі пэрсанажамі становяцца ахвяры побытавых сварак, дэзарыентаваная моладзь, дваровыя бамбізы, сантэхнікі, чалнакі, бамжы ды выпівохі. Што ні песьня – то карцінка з жыцьця правінцыйнага беларускага гарадку, дзе сьцёб становіцца адзіным выратаваньнем, дзе гіранічны сьмех хоць неяк прыкрывае трагедыю й безвыходнасьць. Зрэшты, узьнятыя ў тэкстах праблемы цалкам характэрныя й для нашае дарагое сталіцы.

Варта адзначыць, што асноўны трэкліст альбома складзены з амаль незасьвечанага матэрыялу. Тры досыць вядомыя рэчы адпраўленыя ў бонусы, хаця ня надта адрозьніваюцца па гучаньні ды тэматыцы. У інструмэнтальным складзе лідуе акардэон, між іншым, вельмі запатрабаваны зараз у рознажанравых складах. Песьні атрымаліся практычна раўназначнымі па моцы ды выразнасьці. Немудрагелістыя, але вострасацыяльныя й нацыянальна-афарбаваныя песьні "Кальмараў" сапраўды добра пойдуць пад піва падчас якога-небудзь оўпэн-эйру, дзе яно будзе дазволенае.

Дарэчы, папулярнае меркаваньне зараз: беларускамоўны рок пад ціскам чорных сьпісаў і ў адсутнасьці пераемнікаў адыходзіць як зьява. Аднак улічваючы хаця б гэты дэбютнік "Кальмараў" і даволі актыўнае студыйнае жыцьцё забароненых грандаў белроку, з тым цяжка пагадзіцца. Хутчэй становіцца ня надта актуальным само паняцьце "рок", а нашая мова, мэнтальнасьць, нацыянальная ідэя, калі хочаце, працягваюць багата рэалізоўвацца ў іншых формах – ад этна ды мэдывалю да трып-хопу ды самага радыкальнага авангарду.

У нармальных варунках музыка можа стаць запатрабаваным і вядомым у сябе на радзіме й па-за яе межамі ў тым выпадку, калі ён будзе не капіяваць чужое, а рабіць нешта цалкам сваё, у тым ліку на сваёй нацыянальнай глебе. Музыка, які паважае сябе, мусіць не падпарадкоўвацца пад распрацаваныя чужымі дзядзькамі стандарты ды шаблёны, а самому іх ствараць. Папросту кажучы, быць унікальным, адзіным такім у сьвеце. І займацца творчасьцю не дзеля самазадавальненьня ці славалюбства, а з адчуваньнем нейкае найвышэйшае місіі, пра дакладны сэнс якой можна нават не здагадвацца, але ведаць, што гэта можаш зьдзейсьніць толькі ты.

Таксама вельмі хочацца, каб нашыя музыкі ўрэшце адклалі абрыдлыя электрагітары ды барабанныя ўсталёўкі й незваротна забыліся на тысячы гадзінаў праслуханае музыкі альбо на сальфэджыа, тыя, хто яго праходзіў. Хочацца, каб творцы здабылі новы сэнс, вынайшлі нейкія свае камбінацыі формы й зьместу, склалі новы альфабэт і лемантар, альбо хаця б зьвярнуліся да тых стыляў, якія незаслужана не набылі распаўсюду ў нас і сьвеце. Самы час распачынаць вынаходзіць музыку з нуля!

Оценка: 7 из 10

Прочитать рецензии "штатных" экспертов на этот альбом, ПРОСЛУШАТЬ ЕГО и поставить свою оценку вы можете здесь

Об авторе:

Музыкант, журналист, поэт. Родился в 1980 году в Минске. Учился в музыкальных школах (фортепиано, гобой). В 2002 году окончил факультет журналистики БГУ. Автор и ведущий радиопрограмм "Новая зямля" (радио Unistar, с 2005 по 2009), "Кракатук" ("Радыё Рацыя", с 2010). С 2001 года – музыкант группы "Князь Мышкин", в 2004-2007 годах также участник группы "Нагуаль". Автор поэтических сборников "Марыя S." (2006), "Rera" (2011).