Meduza "Я стал другим"

Дебютный альбом группы "Meduza", известной по песням "Слезы под дождем", "Ты самая", является своего рода "бестом 2003-2007", записанным в 2007 году на студии Алексея Зайцева.

мнения экспертов

Олег Климов

оценка: 6,00

"Meduza" всегда производила на меня странное впечатление – прежде всего своеобразным существованием на белорусском музыкальном рынке. При очевидной припопсованности звучания, группы не так много на всевозможных эстрадных мероприятиях – будь то ТВ или концерт; в силу той же припопсованности, ей заказан путь в рокерскую тусовку (даже поп-рокерскую – "поп" у "Meduza" слишком явно превалирует над "роком"); да и вообще коллектива просто мало в медиа-пространстве...

Итак, что мы теперь имеем с этим альбомом. Группа стала другой, порОковела звуком, но вся эта лобовая любовная лирика лидера "медуз" и автора песен Евгения Волчека как была, так и осталась на своем месте. И при этом – совсем недурственный диск получился для такого рода музла.

На роль околохита претендует "Пока, будь здорова", еще обращаем внимание на "Я стал другим", "Слезы под дождем", "Безумные дни. (К... вальс)", "С тобою рядом быть". Среди инструменталистов, которые не имеют честь состоять в коллективе "Meduza", но которые местами прописывали эту пластинку – С. Труханович, Ю. Федюк, К. Колесников, А. Горбач...

"Experty.by"

Дмитрий Безкоровайный

оценка: 5,00

Группа "Meduza" шла к своему дебютному альбому долго – присутствующая здесь песня "Слезы под дождем" раскручивалась аж в 2003 году. Она же до сих пор является самой известной в репертуаре коллектива, хотя на альбоме есть еще несколько песен, которые достаточно активно крутились по радио.

За эти годы музыка принципиально не изменилась – "Meduza" исполняет очень-очень мэйнстримовый рок, понадерганный из не всегда лучших западных и российских влияний. В целом это достаточно близко к группе "Нео", только частенько больше гитар. Сходство усиливает сладковато-манерный вокал Жени Волчека.

Среди самих песен нет каких-то откровений, особенно по текстам ("на сердце слякоть / не надо плакать"). Посредственный уровень с колебаниями от "чуть хуже" до "чуть лучше". Диск имеет шансы понравиться, да и в целом его не назовешь плохим (особенно по записи). Просто на нем все слишком (даже слишком-слишком) обыденно и предсказуемо.

"Experty.by"

Дмитрий Подберезский

оценка: 5,00

Толькі калі я паслухаў гэты альбом, нарэшце звязаў назву групы з тымі песнямі, што паспелі набіць аскому жорсткай і дакучлівай ратацыяй на хвалях "Авторадио". І ці тая дакучлівасць зрабіла сваё, ці што іншае паўплывала, але даслухаць альбом да канца каштавала шмат высілкаў.

Такую творчасць я аднёс бы да катэгорыі "Шчас спаю". То бок, канешне ж, можна было й не спяваць. Але калі вельмі хочацца — на здароўе! Хочацца альбом запісаць — ды калі ласка! Хочацца выдаць яго — ну ніхто ж не супраць, колькі заўгодна, хоць цэлых пяцьсот штук! Але перадусім, перш чым зрабіць запіс тэксту першага радка першай песні, варта ўсё ж на хвіліну хаця б спыніцца і падумаць "А вам гэта трэба?" Таму што ў рэшце рэшт з-пад пяра выбягае нешта накшталт "Хочу тебя обнять, щекой к щеке прижать". Паспрабуйце ўслед за аўтарам паўтарыць такую цырымонію...

Вось нешта падобнае па мастацкаму ўзроўню поўніць гэты альбом. Нязграбныя тэксты, за якія штопораз чапляешся, як за купіны на гарбатай дарозе, і ў якія не верыш — настолькі яны дэкляратаўныя і адначасова — ні аб чым. Невыразная музыка з мелодыямі, за якія, наадварот, і хацеў бы зачапіцца слыхам, але не атрымліваецца. І запісана, здаецца, цалкам няблага, і цэлая брыгада спецыяльна запрошаных у студыю зусім неблагіх музыкаў прысутнічае, але ж ну аніякага ўражання з ліку тых, што здольныя нешта закрануць у душы. Нібыта нехта загадаў чыста па-вайсковаму: "Спяваць!" І загад той быў выкананы. Як — цалкам іншая справа. Галоўнае — у справаздачы пазначана: зроблена.

На многіх ФМ-станцыях такое гучыць выключна ў начных рэзервацыях айчыннай музыкі і да таго ж — фрагментамі. Цяпер я разумею, чаму. І зусім не разумею, чаму "Авторадио" гэтак палюбілася такая бясформенная "мядуза". Я сапраўды зрабіўся іншым, праслухаўшы гэты альбом. Інакш кажучы, адчуў страту пэўных жыццёвых арыенціраў.

Прыгожае афармленне.

"Experty.by"

Сергей Будкин

оценка: 4,00

Значна прыпазьніўся з сваім дыскам гэты гурт, вядома ж, калі ён разьлічвае на посьпех. Калі "стоксаў" ды "Neo" яшчэ можна было перажыць, то "Meduza" выпадае з гэтага шэрагу. Падаецца, што гэта халасты стрэл. Яны не стануцца беларускім "Мумій Трольлем" ці хоць бы "Зьверямі". Не стае на тое харызмы ды незапраграмаванай душэўнасьці.

А самае галоўнае – не адчуваецца Ўласнага. Песьні Жэні Волчака напісаныя нібы па матывах пачутага ў юнацтве – Кузьмін, "Секрет", "Браво" (слухаем "Еду домой", "Я стал другім"). Ён, як той юнак, што прагне пісаць вершы, але адзінае на што здольны – займаецца ненаўмыснай цытацыяй ужо напісанага.

Таму цяжка прыняць тое, што робіць "Meduza". Хоць мяркуючы з добрапрычасанага гуку і колькасьці музыкаў, што прымалі ў ім удзел – праца праведзеная неймаверная. Досыць прадумана ўвядзеныя духавыя, што ўпрыгожылі некалькі слабых кампазыцый. Альбом "Медузы" гэта той выпадак, калі працу выкананую з долей прафесіяналізму ўсё адно хочацца назваць самадзейнасьцю.

"NN.by"