Алексей Шедько и Владимир Ткаченко "Только бы не было холодно" (+аудио)

Десятый студийный альбом Алексея Шедько записан с гитаристом и аранжировщиком Владимиром Ткаченко (экс-"Песняры").

0:00

0:00

Play / pause

< previous

> next

volume

> shuffle

> shuffle

• А.Шедько и В.Ткаченко - Мне не хватает... температуры 05:01
• А.Шедько и В.Ткаченко - Не спи 05:05
• А.Шедько и В.Ткаченко - Мосты 05:01
• А.Шедько и В.Ткаченко - Уезжаю 06:40
• А.Шедько и В.Ткаченко - Москва 06:23
• А.Шедько и В.Ткаченко - Пыльная дорога 06:44
• А.Шедько и В.Ткаченко - Только бы не было холодно 05:49
• А.Шедько и В.Ткаченко - Барабан 05:02
• А.Шедько и В.Ткаченко - Родина 05:16
• А.Шедько и В.Ткаченко - Радуга 06:37
• А.Шедько и В.Ткаченко - Ты поцелуй меня, время 05:00
• А.Шедько и В.Ткаченко - Среда 07:40

< previous

> next

инфо

Музыка и слова – Алексей Шедько

Владимир Ткаченко – гитара, аранжировки
Игорь Левчук – флейты
Анатолий Коляда (Тофик) – барабаны
Александр Ванькович – бас
Константин Горячий – клавишные
Виталий Ямутеев – саксофон
Дмитрий Тиханович – труба

Алексей Зайцев – запись, сведение и проч.
Студия "Бегемот", г.Минск

где взять

Приобрести CD в гипермаркетах "Гиппо", "Bigzz", "ProStore" и др. торговых точках – полный список.

мнения штатных экспертов

Дмитрий Подберезский

оценка: 9,00

Не хаваю таго, што мне вельмі падабаецца амаль усё, што робіць Аляксей як музыка. Прыемна, што прычыніўся да выданьня яшчэ на касэтцы ягонага дэбютнага альбому. І вось гэты, апошні, таксама моцна зачапіў. Цалкам магчыма, што анічога новага ў сэнсе музыкі, яе стылістыкі, ён не прынёс. Хаця...

Пасьля таго, як група "Сестра" фактычна спыніла існаваньне і Аляксей пачаў выступаць у трыо з У. Ткачэнкам і І. Леўчуком, выконваючы акустычныя версіі ўласных песень, гэта, безумоўна, не магло не адбіцца і на студыйных запісах. Вось чаму ў параўнаньні з папярэднімі альбомамі песень з яўна рокавымі структурамі тут значна менш (найбольш яскравы прыклад "Мне не хватает... температуры"), а найбольш паказальны камэрнага характару твор "Ты поцелуй меня, время". Адначасова з тым ня зьнік і блюзавы складнік у многіх песьнях, хоць і ён таксама неяк прылагоднеў, прыхаваўся (нагадаю, што ў 2002 годзе Аляксей выступаў хэдлайнэрам на міжнародным фэсьце "Blues Express" у Польшчы).

Адрозна ад многіх іншых выканаўцаў, мяне асабіста ягоныя песьні, у тым ліку яшчэ з часоў таго самага дэбютнага альбому, не стамляюць. Вось і тут маем прыгожыя, выразныя мэлёдыі, якія калі і перагукаюцца з тым, што ўжо выдавалася, дык хіба што на ўзроўні стылістычнай аднолькавасьці. Маем тэксты песень на вельмі прыстойным узроўні, без пракламацый і заклікаў, сапраўдныя вершы, напісаныя спелым мужчынам, які даўно пазбавіўся танных амбіцый быць адзначаным якой прэміяй ці каронай. Маем узорныя для ансамблевага выкананьня аранжаваньні Ўладзімера Ткачэнкі. Дый праца пастаяннага для Шадзько гукарэжысэра Аляксея Зайцава – таксама на вельмі прыстойным узроўні.

І калі ўжо акцэнтаваць увагу на пэўнай камэрнасьці альбому, неабходна, лічу, заўважыць, што моманты вакальнага "фарсажу" ў некаторых песьнях усё ж ня вельмі сугучныя той самай камэрнасьці...

На прэсавай канферэнцыі ў рэдакцыі "КП" Аляксей так патлумачыў ідэю альбому: з чалавекам можа здарыцца ўсё што заўгодна. Аднак не бывае нічога горшага, як холад у душы. Адсюль і назва альбому, на якую і "наколатыя" ўсе ягоныя трэкі. Лагічна і пасьлядоўна. Асобкам стаіць, мне падаецца, песьня "Москва", але менавіта яна дала штуршок ня толькі ягонаму "маскоўскаму" перыяду тэатральнай творчасьці, але і ўсім песьням альбому. Дарэчы, за ягоным бортам засталіся напісаныя, але не запісаныя творы. Значыць, працяг будзе. Хацелася б, каб не праз тры гады...

Experty.by

Сергей Будкин

оценка: 8,00

Увасабленьне рускага року на беларускай зямлі Аляксей Шадзько паўстаў з забыцьця. Пасьля досыць шэрай і нейкай торганай працы "Тайга" трохгадовай даўніны, выканаўца выдаў альбом cпакойных песень, сумных і жыцьцярадасных адначасова, якія адсылаюць да яго найлепшых працаў, запісаных на мяжы XX і ХХІ стагодзьдзяў.

Немаведама чаму Шадзько разьвітаўся з сваім ранейшым складам ды адмовіўся ад брэнду "Сястра", але той, хто ня ведае, не адчуе замены большасьці музыкаў. Тым больш што вакол Аляксея па-ранейшаму выключныя профі. Аранжыроўкі, праўда, сталі нашмат мякчэйшымі. Трэба думаць, яму настолькі спадабалася супраца з колішнім гітарыстам "Песьняроў" Уладзімерам Ткачэнкам, што ён вырашыў паставіць прозьвішча калегі паперадзе свайго ў загалоўку дыска (а раней жа пісалася заўжды: Аляксей Шадзько і група "Сястра").

Ткачэнка вельмі асьцярожна абыходзіцца зь песьнямі Шадзька, бязь лішніх рухаў, зь яўнай арыентацыяй на яго найлепшыя балядныя нумары ("Пыльная дорога"). Дадатковай лагоднасьці гучаньню дадае флейта Ігара Ляўкова ("Радуга"). Ну і, канечне, неад’емны саксафон (цяпер ня Лютага – Ямуцеева), які ўпрыгожвае некалькі кампазыцыяў.

У выніку творы Шадзька зноў набылі тую кранальнасьць, якую яны пачалі былі страчваць пасьля чарадзейнага дыска "Несмотря ни на что". Калі праводзіць непазьбежныя паралелі з Шаўчуком, то такое магло б адбыцца і зь Юрыем Юльянавічам, калі бы ён прыпыніў свае паэтычна-нойзавыя экспэрымэнты ды запісаў бы раптам альбом, блізкі па духу і атмасфэры да "Актрисы весны". "А я люблю тебя такою, Родина… а ты не рада мне"…

Budzma.org

Олег Климов

оценка: 8,00

Алексей Адольфович сразу берет меломана за грудки и уши и притягивает к проигрывателю, стартуя с приблюзованной, похожей на хит композиции "Мне не хватает… температуры". А потом ором ("Мосты") что-то втолковывает про взаимоотношения между людьми, в принципе, все творчество Шедько о том, что это такое, по его разумению, - человек чувственный: в разных обстоятельствах, историях. И следом – лирика, "Уезжаю". Алексей мастер, конечно, чередовать холодно-горячо, резко-спокойно, с надрывом-с иронией. "Пыльная дорога" - еще что-то шлягерное, про путь, которым идет герой песни (философские раздумья о жизненном путешествии – тоже конек артиста).

Очень ровный альбом, несмотря на кажущуюся разность настроений, но меняются они в определенных автором диска рамках. Вообще, последние альбомы Алексея этим и отличаются – равнинностью какой-то, без бугорков – песен-выстрелов, которые бы взорвали чарты.

Experty.by

Дмитрий Безкоровайный

оценка: 7,00

Вскоре после выхода предыдущего альбома "Тайга" (2007) Алексей Шедько переехал в Москву, а затем в корне поменял состав музыкантов. В итоге впервые с конца 90-х за музыку и аранжировки отвечает не группа "Сестра" и Сергей Антишин, а гитарист Владимир Ткаченко – один из краеугольных камней "золотого" состава "Песняров" (1978-1985). Его аранжировочный вклад Шедько оценил настолько высоко, что вынес фамилию на обложку альбома, да еще поставил первее своей.

Несмотря на все эти масштабные изменения разница с предыдущими альбомами скорее в акцентах и оттенках. Чуть более спокойные и светлые по настроению песни (Шедько будто вдохнул свежего воздуха), чуть более бодрое и эстетское звучание (в том числе заслуга звукорежиссера Алексея Зайцева), плюс в каких-то экстремально-вокальных моментах Шедько стал почему-то напоминать не столько Юрия Шевчука, сколько Григория Лепса. В остальном все как обычно – крепкие 5-6-минутные песни-полотна, наполненные авторскими наблюдениями за пространством и временем. Качественный лирический поп-рок для взрослых.

Experty.by

ВНИМАНИЕ!

Каждый пользователь может выставить свою оценку этому диску в течение 15 дней с момента публикации рецензии. На основе оценок зарегистрированных пользователей будет вручена отдельная награда "Experty.by" по итогам 2011 года.

Выставить оценку можно зарегистрировавшись на Experty.by ИЛИ залогинившись на сайт с помощью данных вашего эккаунта на любой из следующих социальных сетей: Facebook, Вконтакте, Livejournal. Затем зайдите на эту же страницу и выберите нужную оценку в специальном блоке. Вы можете также оставить свой комментарий.