Сборник "Бумажный рай"

Сборник произведений тандема композитора Святослава Позняка и поэтессы Натальи Ладыгиной в исполнении представителей белорусской эстрады и самих авторов.

мнения экспертов

Дмитрий Подберезский

оценка: 3,00

Альбом складаецца з твораў, якія цалкам адпавядаюць таму, што называюць мэйнстрымам сучаснай айчыннай папулярнай песьні. Хоць слова "мэйнстрым", думаецца, і прагучыць у дачыненьні да многіх твораў гэтага альбому залішне камплімэнтрана. Бо, шчыра кажучы, за нешта такое адметнае вушам тут зачапіцца складана. Хіба што за загалоўную песьню, якая пэўным чынам вылучаецца з шэрага шэрагу іншых твораў. Ды яшчэ вочы могуць зачапіцца за назву адной з песень – "Молекулы любви". Занадта шматзначна: пад гэтымі малекуламі можна ўявіць што заўгодна. Так, бывае, што палёт паэтычнай фантазіі – неабмежаваны, але ж тут думка аўтараў песьні яўна пераскочыла нейкія асэнсаваныя межы.

Разьбіраць асобныя творы альбому, спрабаваць нешта аналізаваць у гэтым выпадку не выпадае. Стандартная музыка, стандартныя тэмы, стандартныя тэксты. Магчыма, хіба што выкананьне Вольгі Вронскай пазначана пэўнай індывідуальнасьцю. А вось Ларыса Грыбалёва сваёй песьня "ня стрэліла". Таму адзінай рэччу, якая прыцягнула маю ўвагу, зьяўляецца інструмэнтальная "Настальгія" Святаслава Пазьняка ў ягоным жа выкананьні.

Адзначу, што адну з песень выконвае сама аўтарка тэкстаў – Натальля Ладыгіна. Яна аніяк не выпадае з шэрагу іншых выканаўцаў. Таму, слухаючы яе сьпеў, цяжка зразумець: ці то ўзровень нашых пап-сьпевакоў такі невысокі і невыразны, ці то аўтарка тэкстаў гэтак лёгка дамаглася такога выканальніцкага ўзроўню, да якога прафэсійныя сьпевакі крочаць не адзін год.

"Experty.by"

Дмитрий Безкоровайный

оценка: 2,00

Этот диск можно назвать лучшим подарком для тех, кто думает, что Аня Шаркунова, Алексей Хлестов, "Тяни-Толкай" (список можно дополнить 2-3 именами) – это так плохо, что дальше некуда. Ответим оптимистично – есть куда, есть!

"Бумажный рай" – это твердый второй эшелон белорусской эстрады. То есть здесь нет какого-то явного непрофессионализма и любительства, но явно не хватает и яркости исполнения, и яркости материала. Можно сказать, что в данном случае беда подкралась с двух сторон из трех возможных.

Итог - двенадцать композиций диска поют девять разных вокалистов (от Веры Каретниковой до Ольги Вронской, от Виталия Гордея до Владимира Ухтинского), а звучит все, как одна длинная песня одного исполнителя с разной, но одинаковой в своей шаблонности околоэстрадной музыкой, стандартными аранжировками и банальными текстами.

Но хуже всего другое – после 47 минут прослушивания в голове не остается ничего, даже с третьего-четвертого раза. Ваша память подсказывает вам, что в это время вы сидели и внимательно слушали данный диск, но при этом никаких сведений об эмоциях и впечатлениях не выдает. Возможно, в этом главный феномен данного диска, с выпуском которого (я вообще про релиз подобного рода) Святослав и Наталья, как мне кажется, явно поторопились.

"Experty.by"

Олег Климов

оценка: 2,00

Компиляция, составленная из произведений белорусского авторского дуэта Наталья Ладыгина/Святослав Позняк. Песни исполняют и сами "виновники" появления на свет данного сборника, и лейб-гвардия белшоуби – Вера Каретникова, Виталий Гордей, Ольга Вронская, Лариса Грибалева, Ольга Барабанщикова, Владимир Ухтинский...

Песни о любви, чувствах – позитивные, даже когда на душе не очень радостно. Ругать не за что, хвалить нечего. Очередные холостые песенные патроны – бахают себе, а результат – на одно прослушивание под страхом смертной казни. Готов съесть собственную клавиатуру, если через год в ротации хоть одной минской FM-станции останется хотя бы одна песня из этой пластинки (кроме, быть может, трека "Белый ангел")...

И что ж белорусские певицы и бывшие спортсменки так неважно поют, а? Даже волшебники звукозаписи уже не в силах творить чудеса на пустом месте.

"Experty.by"

Сергей Будкин

оценка: 1,00

Не зусім спачатку зразумела, што хаваецца пад гэтымі двума словамі, што напісаны на вокладцы. Скіроўвае патэнцыйнага пакупніка (?) адно толькі надпіс унізе на задніку – "Поўная інфармацыя пра зьмест дыску – на развароце ўкладышу". Высьветляецца, што гэта зборнік песень кампазытара(?) і паэта(?) – Сьвятаслава Пазьняка ды Натальлі Ладыгінай адпаведна.

На пару яны працуюць на ўмацаваньне стэрыятыпу пра беларускую папулярную музыку, як зьявы чыста правінцыйнай. Чысьцюткімі і пастаўленымі галасамі пяюць клоны зорак расейскага МузТВ – Вольга Вронская, Вера Карэтнікава, яшчэ нейкія нікому невядомыя людзі, а таксама Барабаншчыкава з Грыбалёвай і яшчэ трохі Ўхцінскага.

Пра сьціплых рупліўцаў беларускага пап-трэшу казаць лішне. Але дадзены дыск дае нагоду пагаварыць пра кампазытарскі талент і паэтычнае пачуцьцё, бо імянныя складанкі ў нас дазваляюць сабе выдаць хіба такія кампазытары-мэгамонстры, як Лучанок ці неабыякія песеньнікі, як Някляеў і Глёбус.

Дык што маем у гэтай сувязі? Пра кампазытарства. Як той казаў, пры наяўнасьці пюпітра (сынтэзатара) дадзенай дзейнасьцю займацца можна. Мэты толькі ў дадзеным выпадку незразумелыя. Для сябе? Дык навошта тады Анцішын зь Лютым і дыск у масавым накладзе. Для эпатажу? Занадта сувора у параўнаньні з "Разьбітым сэрцам пацана" ці "Белой стрекозой любви". Дзеля рэальнага посьпеху? Тут ужо трэба пра паэзію: "на сердце скверно, не звоніт телефон…но весна в мікрафон поёт і всё хорошое повторяется".

Будзем спадзявацца, што паўтарацца будзе сапраўды толькі харошае.

"Experty.by"