Розныя артысты "Апошні золак" (+аўдыё)

Совместный музыкальный проект белорусских музыкантов против смертной казни, записанный живьем.

0:00

0:00

Play / pause

< previous

> next

volume

> shuffle

> shuffle

• Ганна Хітрык - Мая раніца 03:50
• Ганна Хітрык - Мір 03:00
• Алесь Дзянісаў - У той самы момант 03:14
• Алесь Дзянісаў - 1937 03:29
• Наста Шпакоўская - Памылка 02:01
• Наста Шпакоўская - Чакаем 03:18
• Віктар Рудэнка - Твой Сакрат 06:33
• Віктар Рудэнка - Неба шэрае 03:01
• Аляксандр Памідораў - Брама 06:30
• Аляксандр Памідораў - Дым 03:46
• Зміцер Вайцюшкевіч - Лепей шыбенікі, чым каты 03:47
• Зміцер Вайцюшкевіч - Змрок 03:40
• Лявон Вольскі - Нельга забыць 02:17
• Лявон Вольскі і Ганна Хітрык - Вера, надзея, любоў 05:53

< previous

> next

инфо

Музыка: Ганна Хітрык (1,2), Алесь Дзянісаў (3,4), Наста Шпакоўская (5,6), Віктар Рудэнка (7,8), Pomidor/off (9,10), Зміцер Вайцюшкевіч (11,12), Лявон Вольскі (13), Лявон Вольскі/Паўлюк Рысь (14).

Словы: Ганна Хітрык/Віталь Рыжкоў (1,2), Алесь Дзянісаў (3), Дзяніс Жыгавец/Алесь Дзянісаў (4), Наста Шпакоўская (5,6), Віктар Рудэнка (7,8), Аляксандр Памідораў (9,10), Вера Бурлак (11), Рафал Ваячак (12), Лявон Вольскі (13,14).

Аранжыроўкі: Chiefs Band (1,5,7,9), Юлія Бурава і струнны квартэт Anima (4,7,10).

У ЗАПІСЕ БРАЛІ ЎДЗЕЛ

Гурт Chiefs Band:

Алесь-Францішак Мышкевіч – бас-гітара (1,2,5,7,9,11-14), бэк-вакал (7,11)
Андрэй Барыла – саксафон
Павал Мамонаў – бубны (1,2,5,7,9,11-14)
Андрэй Якубчык – труба
Дзмітры Хаменка – клявішныя
Павал Трыпуць – лідэр-гітара (1,2,5,7,9,11-14)
Раман Язукевіч – трамбон
Руслан Курбацкі – труба

Струнны квартэт Anima:

Юлія Бурава, Аліса Вашкевіч, Марына Зяліна, Аксана Баёк

где взять

Скачать бесплатно на сайте Tuzin.fm.

мнения штатных экспертов*

Сергей Будкин

оценка: 9,00

Пры ўдумлівым праслухоўваньні і праглядзе "Апошняга золку" шырыня мысьленьня можа сапраўды ўразіць. У гэтых песьнях абыгрываюцца вызначальныя падзеі ў сусьветнай гісторыі, часам вельмі канкрэтныя. Удзельнікі праекту зазіраюць у тыя часы, калі гільятына была звыклай справай і гэты інструмент у выглядзе цацкі быў у кожнай сям’і, а дзеці дзеля забавы гільятынавалі птушак, сабак, катоў ("Мая раніца" Ганны Хітрык). У кампазыцыі Алеся Дзянісава "1937" трапляем у крывавую ноч беларускай гісторыі, калі былі расстраляныя больш за 100 прадстаўнікоў нацыянальнай эліты.

Вельмі ўражвальны блок Аляксандра Памідорава, прысьвечаны пакараньню ў газавай камэры, у які ўвайшла самая цяжкая ў сэнсавым і музычным пляне (але пры гэтым жыцьцесьцьвярджальная) песьня з альбому "Брама" ды неверагодны "Дым", трохі зь іншым тэкстам і кардынальна адрознай аранжыроўкай ад ужо вядомай вэрсіі, што слухаецца як рэквіем. Не саступаюць у сваёй глыбокай эмацыйнасьці і яскравай падачы "Памылка" Насты Шпакоўскай, "Нельга забыць" Лявона Вольскага (тэма – укрыжаваньне!), "Лепей шыбенікі, чым кАты" Зьмітра Вайцюшкевіча ў нечакана вясёлай аранжыроўцы, якая, аднак, цалкам апраўдваецца выдатным вершам Веры Бурлак. З безумоўных разынак альбому – сакавітая, насычаная, прыгожа зробленая і прадуманая да дробязяў песьня "Твой Сакрат" Віктара Рудэнкі, у якой задзейнічаны абсалютна ўвесь склад акампаніятараў.

Праект "Апошні золак" з тых, якія зь цягам часу толькі будуць набіраць смак, зьзяць і адкрывацца па-іншаму пры кожным новым праслухоўваньні. Гэта таксама ўзорны прыклад таго, як музыка можа зьмяняць сьвет да лепшага. Таксама варта адзначыць выдатнае графічнае аздабленьне праекту з "прастрэленай" навылёт вокладкай.

Полный текст на Budzma.by

Егор Цывилько

оценка: 8,00

Незалежная беларуская музыка заўсёды вылучалася сваімі моцнымі супольнымі праектамі. Але ў XXI стагоддзі творчасць "грамадой" пасля ўдалага "Я нарадзіўся тут" была пастаўлена на паўзу, зацягнуўшуюся на 12 год. І нарэшце з’явіўся праект, які можна з усёй адказнасцю паставіць у шэраг найлепшых.

Прысвечанаму такой цяжкай і неадназначнай для беларусаў тэме, як смяротнае пакаранне, яму было наканавана стаць яблыкам разладу. Можна шмат разважаць наконт прычын такой рэакцыі да гэтай праблемы, звязваючы геаграфію, псіхалогію ды філасофію, але пры гэтым не трэба забываць, што ў Расіі смяротнае пакаранне афіцыйна скасаванае з 2009 г., і Беларусь засталася апошняй плямай на Еўрапейскай мапе, дзе пытанне "жыць ці памерці" можа вырашаць улада. На жаль, складанка "Апошні золак" не ставіць пытанне, каб пакінуць права выбару слухачу, а прапануе гатовае рашэнне "быць супраць", і ў гэтым асноўны яе мінус.

Другім мінусам для мяне стала неаднароднасць узроўню ўдзельнікаў. Падалося, што з мастацкага боку праект больш прайграў, чым атрымаў, займеўшы песні Алеся Дзянісава і Віктара Рудэнкі. Асабліва кантраст адчуваецца, калі пасля пранізлавага "Міра" Ганны Хітрык ідзе,разбіваючы створанае чараўніцтва, рэзкая акустучная "У той самы момант".

А ў цэлым, выдатны праект, які варта слухаць хаця б дзеля нязвыклага і кранальнага Памідорава ў атачэнні скрыпак.

Experty.by

Дмитрий Безкоровайный

оценка: 6,00

В наше эгоцентричное время совместные проекты 5-10 артистов стали очень большой редкостью. А уж с каким-то общественным посылом за пределами стандартного трибьюта-посвящения коллегам – тем более. Это, пожалуй, главная ценность проекта и отнюдь не дежурная. Но здесь мы все же будем говорить о творческой стороне, а не об общественной.

Скажем честно – до заданной 15-20 лет назад планки этот проект явно недотягивает. Материал не выглядит равноценным – местами похоже на необязательную компиляцию, ряд треков которой могли потеряться по дороге без всякого ущерба для проекта. Не выглядит он и цельным – между бард-панком Алеся Денисова и неожиданным рок-оперным экспериментом Александра Помидорова ("Брама") по сути пропасть. Или галактика величиной в миллион световых лет.

И это не говоря о том, что живое звучание даже после доработок не так хорошо слушается в записи. Не хватает точности акцентов и звучаний, которую обеспечивает полноценная работа в студии. Поэтому выигрывают композиции с минималистичной аранжировкой струнных или фоно, даже если это старый материал. "Чакаем" Анастасии Шпаковской, "Неба шэрае" Виктора Руденко, "Дым" Александра Помидорова. С бэндом хорошо прозвучал, пожалуй, лишь Войтюшкевич.

Experty.by

Александр Чернухо

оценка: 6,00

Музыкальный проект, призванный обратить внимание на ситуацию со смертной казнью в Беларуси, представлялся эдаким гиперэмоциональным сборником тематических песен – разумеется, с четким месседжем, надрывом, и характерной подачей.

Исходя из состава участников проекта, музыкальное наполнение альбома-сборника должно было получиться таким театрально-лиричным, с явным уклоном в бардовскую традицию. По сути, так и произошло: 14 песен "Апошняга золака" вполне вписываются в это понятие. Однако при этом почему-то альбом звучит как музыкальный винегрет – нагромождение песен, пусть и посвященных одной тематике и выполненных в ощутимо схожей манере, но при этом лишенных единого стержня.

Отсутствие очевидно сильных номеров (пожалуй, самые крепкие песни "Мая раніца" и "Змрок" до явных хитов не дотягивают) омрачается слабыми в плане лирики ("У той самы момант") и очевидно сырыми ("Брама") треками. По итогу получился двойной альбом, практически наполовину состоящий из совсем не обязательных композиций, которые только портят общее впечатление: поверх всего прослушанного материала всплывает четкое театральное "не верю", а в таких социальных акциях искренность – это главное.

Experty.by

* Рецензии, оценки и комментарии авторов проекта не претендуют на истину в последней инстанции, а лишь отражают мнения конкретных людей и являются способом инициировать прослушивание записей, а также дальнейшее их обсуждение. Подробнее.

ВНИМАНИЕ!

Каждый пользователь может выставить свою оценку этому диску в течение 15 дней с момента публикации рецензии. На основе оценок зарегистрированных пользователей будет вручена отдельная награда "Experty.by" по итогам 2013 года.

Выставить оценку можно зарегистрировавшись на Experty.by ИЛИ залогинившись на сайт с помощью данных вашего эккаунта на любой из следующих социальных сетей: Facebook, Вконтакте, Livejournal. Затем зайдите на эту же страницу и выберите нужную оценку в специальном блоке. Вы можете также оставить свой комментарий.