Дай Дарогу! "Боли нет!" (+аудио)

Студийный акустический альбом, который практически полностью состоит из новых песен.

0:00

0:00

Play / pause

< previous

> next

volume

> shuffle

> shuffle

• Дай Дарогу! - Боли нет 03:45
• Дай Дарогу! - В синих сандалях 04:52
• Дай Дарогу! - Есть основание 03:47
• Дай Дарогу! - ДСПГ 03:24
• Дай Дарогу! - Отравлены мозги 05:28
• Дай Дарогу! - НЛО 04:52
• Дай Дарогу! - Самый уникальный 03:29
• Дай Дарогу! - Я не ведусь 04:15
• Дай Дарогу! - Переночевать 04:08
• Дай Дарогу! - Специалист 02:27
• Дай Дарогу! - Не умирать 03:30
• Дай Дарогу! - Черный дракон 03:38
• Дай Дарогу! + С.Михалок - Боли нет (bonus) 03:45

< previous

> next

инфо

Слова, музыка ,вокал, гитара, перкуссия – Юрий Стыльский
бас-гитара, вокал – Кирилл Скамьин
записано в 2010-2011г. на студии "Дай Дарогу!"

*12 – Юрий Колычев (соло-гитара)

где взять

Скачать бесплатно на официальном сайте www.daidarogu.com.

Приобрести диск можно на концертах группы.

мнения экспертов

Сергей Будкин

оценка: 8,00

Героі берасцейскага андэграўнду адкінулі на час электрычныя інструменты, каб запісаць шчымлівую акустыку, куды ўключаныя як новыя песні, так і некалькі ранейшых рэчаў, пераасэнсаваных наноў. Для прыхільнікаў каманды гэты альбом можа стаць такой жа падзеяй і адкрыццём, як у свой час праграма "Unplugged" для фэнаў Nirvana. Настолькі па-іншаму тут раскрываецца лідар гурта, настолькі змяняецца падача матэрыялу, але пры гэтым захоўваюцца галоўныя ўласцівасціі каманды. "Дай дарогу" бяруць найперш непадробным рок-н-рольным драйвам і харызмай свайго вакаліста Юрыка Стыльскага, які напявае, а часам проста чытае свае тэксцікі пра гопнікаў, нарыкаў, панкаў ды звычайных рабацяг, трапна і дасціпна апісваючы будзёншчыну: "Доля, с..ка-падла, г..но и это продолжается уже давно…"

Зрэшты, на гэтым альбоме Стыльскі амаль не лаецца, ды і голас яго палагаднеў, у ім з’явілася больш натуральнасці і нават болю. Лідар ДД тут болей раскрываецца з лірычнага боку. "Боли нет" – фактычна альбом цудоўных рок-баладаў, якія маюць усе шанцы стаць дваровай класікай, асабліва "Я не ведусь" і "Переночевать". Выпадае хіба мілая, але зусім неабавязковая як для гэтага дыска хард-рокавая пародыя "Чёрный дракон" з сола-гітарай удзельніка берасцейскіх метал-зорак Wolfshade Юрыем Колычавым. Ну, а самы шыкоўны трэк з праграмы – загалоўны, які надта ўжо сугучны па тэматыцы з "Маніфестам" гурта "Ляпис Трубецкой". І – цуд! – у электрычнай бонус-версіі Стыльскі і спявае "Боли нет" разам з Міхалком. Гэтым дыскам "Дай дарогу" зацвердзіліся ў статусе лідараў расійскамоўнага року ў Беларусі.

Budzma.org

Олег Климов

оценка: 7,00

Ведущий не минский социо-стеб-альтер-рокер Юрий Стыльский со своим репертуаром. Стремно как-то рецензировать очередную работу музыканта, ниже выше среднего уровня никогда не опускающегося. Да, он поет все о том же и теми же словами/мыслями, но в отличие от тех исполнителей, что годами долбят персональную нишу, и слушать которых сил уже никаких нет, песни брестчанина, его манера, стилистика, тексты, музыка не надоедают.

И те, вроде, талантливы, и Юру Боженька не обделил даром, но Стыльский более, что ли, естественен – спокойно, без выпендрежа, лишней шумихи, сосредоточенно ковыряет земную твердь, куда закапывает то, что ему не нравится в этом мире. Оно откапывается, а он опять – бац по кумполу, сталкивает в могилку и снова присыпает землицей. И все получают удовольствие. Карма у "Дай дарогу!" такая – рыть другому яму. "В синих сандалях" (так оригинально назван трек), "Самый уникальный", "Боли нет!" (энд Сергей Михалок).

Experty.by

Дмитрий Безкоровайный

оценка: 6,00

То ли спецпроект группы "Дай Дарогу", то ли сольный альбом ее лидера Юрия Стыльского – сыграно и записано практически в одиночку, с периодическим добавлением баса и перкуссии. Не совсем примитивно, но все же какой-то оформленности в аранжировках и подаче тут не хватает – материал остановился где-то на полпути от песен под гитару к полноценной акустике. Впрочем, это лишний повод убедиться в силе одного из главных козырей группы – харизматичного вокала Юрия Стыльского.

Мата меньше, но в целом творческий контекст прежний – едкий пролетарский альт-панк-рок с элементами злоупотребления. Среди новых песен хватает перспективных боевиков: панк-гимн "Боли нет" (в конце альбома есть бонус-версия с Сергеем Михалком), "В синих сандалях" (милая слайд-гитара), неожиданно лиричная "НЛО", смачная история работяги "Самый уникальный", рок-н-ролл "Специалист" и панк-хоррор "Черный дракон". Также на первых ролях "переосмысленные" песни из последнего на этот момент студийного альбома "ДСПГ" ("Есть основание" и "ДСПГ"). Но все же, при всех прелестях данной акустики, в электричестве "Дай Дарогу!" звучат гораздо убедительнее.

Experty.by

Дмитрий Подберезский

оценка: 5,00

Нешта чым далей, тым менш мяне прыцягвае, хвалюе падобнага ўзору творчасьць. Здаецца, калектыў гэты па стылёвых прыкметах адносяць да панк-року. М-да, якая краіна, такія і панкі. Нейкія млявые, малавыразныя і, за выняткам Айчыны, мала каму цікавыя. Узяць хоць бы песьню "ДСПГ". Разумею, што практычна ў кожным альбоме здараюцца прахадныя нумары. Але ж не да такой ступені! Бо назваць тую "ДСПГ" песьняй неяк язык не варухнецца. Ні формы, ні зьместу. Панк? Ну, калі так, дык гэта вельмі своеасаблівы, чыста беларускі рускамоўны панк...

Агульнае ўражаньне такое, што ва ўсім гэтым адсутнічае пэўная "разынка". Музычная, выканальніцкая, калі хочаце – ідэйная. Так падалося, што рабілася ўсё адно дзеля таго, каб без занятку ня быць. А на выйсьці аказалася, што атрымаўся нейкі кісель, які напэўна здолее зацікавіць нейкую вельмі нязначную частку аўдыторыі, якая інтэлектам вышэй за цюркізмы рэдка калі падымаецца. Зрэшты, не ў цюркізмах справа...

Не магу сцьвярджаць, што альбом зусім не выклікае нейкага "болю". Няблага гучаць "В синих сандалях", "Есть основание", "Самый уникальный", "Не умирать". Няблага, але – ня больш, бо ў гэтых песьнях хоць маецца пэўная гармонія формы і зьместу. Што цікава: "Не умирать" – той якраз прыклад, калі акампанэмент слухаецца куды цікавей за, скажам, вакал. Вакал Юрыя Стыльскага, нават калі браць пад увагу панкавы вобраз калектыву, шчыра кажучы, месцамі проста раздражняе, асабліва калі ён цягне ноты. Ён у гэтых месцах проста непрыгожы. Гэтак дзеці сьпяваюць непастаўленымі галасамі песьні пра Леніна ці якога іншага правадыра. Трэба ж улічваць гэты момант! Бо на канцэртах гэта яшчэ можна неяк праглынуць, а вось у запісе – адназначна мінус!

І загалоўная песьня, дзе задзейнічаны Сяргей Міхалок, сітуацыю не ратуе. Па-першае, Міхалок пасьля "Весёлых картинок" ужо яўна вырас з такіх падлеткавых штанцоў з дастаткова наіўнымі ды дэкляратыўнымі што для дарослага мужыка тэкстамі. Па-другое, мне дагэтуль цяжка паверыць у тое, што сам Стыльскі, таксама, як я разумею, далёка ўжо ня хлопчык, можа па-ранейшаму ў тэкстах зьвяртацца да тэм, якія могуць усхваляваць хіба што прышчавых навучэнцаў ПТУ.

Не панк гэта, не. Імітацыя руху без уяўленьня пра тое, калі рух той мае сэнс спыніць.

Experty.by

ВНИМАНИЕ!

Каждый пользователь может выставить свою оценку этому диску в течение 15 дней с момента публикации рецензии. На основе оценок зарегистрированных пользователей будет вручена отдельная награда "Experty.by" по итогам 2011 года.

Выставить оценку можно зарегистрировавшись на Experty.by ИЛИ залогинившись на сайт с помощью данных вашего эккаунта на любой из следующих социальных сетей: Facebook, Вконтакте, Livejournal. Затем зайдите на эту же страницу и выберите нужную оценку в специальном блоке. Вы можете также оставить свой комментарий.