Зміцер Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra "Беларуская песня (live)" (+аўдыё)

Программа на стихи Владимира Короткевича, записанная на концерте в минском Дворце культуры дома ветеранов в мае 2010.

0:00

0:00

Play / pause

< previous

> next

volume

> shuffle

> shuffle

• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Корчмы 07:21
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Заяц варыць піва 04:49
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Сніў я сон 03:22
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Архангелы 05:33
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Пяць струкоў перцу 03:59
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Безгаловая Венера 03:15
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Яўрэйцы 05:40
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Моцнае піва 03:44
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Раманс 04:14
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - У жніўны дзень 05:44
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Мора гранітныя хвалі 03:17
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Беларуская песня 06:34
• А.Камоцкі - Расплата 03:15
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - На дальней старане 04:17
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Будзільнік 04:54
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Суседка 08:39
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Бэла Чао 06:40
• З.Вайцюшкевіч і WZ-Orkiestra - Бывайце здаровы 04:37

< previous

> next

инфо

Вершы – У.Караткевіч (1-13), У.Некляеў (14), Р.Барадулін (15), Г.Бураўкін (16), італьянскія народныя (17), А.Русак (18)
Музыка – З.Вайцюшкевіч (1-12, 14-16), А.Камоцкі (13), італьянская народная (17), І.Любан (18)

Зміцер Вайцюшкевіч – спеў, кларнет, саксафон
Ксенія Мінчанка – скрыпка
Аляксандр Шувалаў – баян
Алег Івановіч – гітара
Макс Кот-Кузьма – бас-гітара
Андрэй Лабчэўскі – клавішы
Андрэй Сапоненка – бубны

Уступнае слова – Рыгор Барадулін
Аранжаванне – Todar, WZ-Orkiestra
Запіс – 20 траўня 2010, Палац культуры дома ветэранаў
Звядзенне і мастэрынг – Эдуард Іваноў

где взять

В интернет-магазине Prastora.by.

В Минске на пр.Машерова, 8 (офис БНФ) и ул. Румянцева 13 (офис ТБМ).

мнения экспертов

Дмитрий Подберезкий

оценка: 8,00

Вось за што люблю (часам!) канцэртныя запісы, дык гэта за тое, што можна адразу зразумець, на што здатны выканаўца ці калектыў, выходзячы на публіку. І можна шмат спрачацца адносна тых ці іншых аспектаў творчасьці Вайцюшкевіча, аднак хопіць праслухаць гэты альбом – і адразу, думаецца, шмат якія пытанні здымуцца самі сабой.

Наогул, паэзія Караткевіча для любога, бадай, кампазытара – задача яшчэ тая. І адразу адзначу: музычны бок альбому вельмі ўражвае маналітнасьцю, моцам, грунтоўнасьцю. Дый татальны акампанэмент усяго бэнду надаў гэтай музыцы дзівосны палёт. Магчыма, у падрыхтоўцы, шліфаваньні праграмы значную ролю адыграў піяніст Андрэй Лабчэўскі, за плячыма якога як-ніяк клас кампазыцыі кансерсерваторыі Д.Смольскага. Музыка вельмі годна адпавядае ўнутранай паэтыцы вершаў ("Сніў я сон", да прыкладу). І хоць большасьць мэлёдый не назавеш вельмі вытанчанымі, яскравымі, яны тым не менш складаюць з вершамі арганічнае адзінства.

Аднак альбом гэты пазначаны яшчэ адным вельмі істотным момантам. Тут З.Вайцюшкевіч да ўсяго іншага пераканальна раскрываецца яшчэ й як таленавіты актор, хоць акторскі складнік заўсёды, бадай, прысутнічаў у ягонай творчасьці. Праграма ў такіх момантах, як "Карчма" і асабліва "Суседка" яўна выходзіць па-за рамкі проста песеннай. Пачынаецца музычны спэктакль з бенефісам Вайцюшкевіча, яскравае відовішча, якому часам карціць апладзіраваць нават завочна.

Найбольш магутны нумар праграмы – "Беларуская песня", уражальны патрыятычны гімн, які можа быць прыкладам хоць бы для БРСМ у тым, як проста, даходліва і разам з тым эфектыўна заклікаць пад сцягі тых, хто яшчэ не ўсьвядоміў сябе беларусам. Гэта вам не "Мы идём на выборы"...

Праўду кажучы, пабудова выдадзенага на дыску матэрыялу выклікала ў мяне пэўныя пытаньні. Напрыклад, я, калі б і ставіў песьню Алеся Камоцкага на верш Караткевіча, дык цалкам у іншым месцы. Таму што пасьля эмацыйнага ўсплёску ў "Беларускай песні" песьня Алеся з зусім няхітрым гітарным акампанэментам выглядае неяк (прабач, Алесь!) ці не правальна. Праўда, зь іншага боку, яна неяк аддзяляе песьні на вершы Караткевіча ад песень на вершы іншых паэтаў. Так што тут выбар рабіў сам прадусар, то бок Тодар.

Гожае афармленьне, годны ўдзел у паказе праграмы добрых людзей, якія зь вядомых прычын пакуль што не маглі быць прадстаўлены на дыску. Спадзяюся, што праз пэўны час перавыдадзеная "Беларуская песня" загучыць на поўную шыр...

Дарэчы, пры выданьні канцэртных запісаў варта згадваць і гукарэжысёра...

Experty.by

Сергей Будкин

оценка: 7,00

Новы, гэтым разам канцэртны альбом Вайцюшкевіча – выдадзены на знак 80-годзьдзя Ўладзімера Караткевіча. Музыка ўключыў у яго песьні, напісаныя яшчэ на пачатку яго сольнай кар’еры для супольнага праекту "Скрыпка дрыгвы", які так і ня быў выдадзены, а таксама колькі лепшых і новых рэчаў розных аўтараў. Песьні на дыску выразна падзяляюцца на дзьве катэгорыі. Гэта найперш жартаўлівыя творы на аматара (як "Заяц варыць піва", "У жніўны дзень" і "Суседка"), дзе ў поўны рост паўстае Вайцюшкевіч-шоўмэн. Але больш удала ў музыкі заўжды атрымліваліся песьні-баляды. Новых супэрскіх гітоў гэты дыск ня дорыць. Найлепшае тут – вядомыя ўжо "Архангелы", "Мора", "Беларуская песьня", якія не псуе нават ня надта ахайнае выкананьне. Хоць куды лепш Вайцюшкевіч слухаецца ў студыйным варыянце, калі стрымліваецца яго часам залішняя карчомная весялосьць.

Дыску яўна не стае рэдактара – сюды ўключылі цалкам канцэртны выступ амаль на паўтары гадзіны. Ды яшчэ і са сьпевам Алеся Камоцкага, якога не пазначылі на дыску, як выканаўцу. Ды яшчэ і з італьянскай народнай "Бэла чао", якая аніяк не пасуе пад назву дыска. Калі б спыніцца на 12-ці песьнях на Караткевіча, то выйшла бы скончаная канцэптуальная літаратурна-драматычна-музычная дзея. Агулам жа па атмасфэры "Беларуская песьня" надта нагадвае "Шчасьлівую сямёрку" – канцэртнік ад Віктара Шалкевіча. Як і дыск гарадзенскага барда, з прычыны сваёй сумбурнасьці праца Вайцюшкевіча пасуе хутчэй для аднаразовага азнаямленьня, чым для частага праслухоўваньня.

"Тузін гітоў"

Дмитрий Безкоровайный

оценка: 6,00

Слушая последние альбомы Дмитрия Войтюшкевича, ловлю себя на совершенно противоположных мыслях. С одной стороны – все замечательно. У артиста есть талант и харизма, работоспособность и своя публика. Семь лет назад он своими руками создал нишу "белорусского интеллигентского шансона" и с тех пор ее на абсолютно законных основаниях эксплуатирует. Было бы у нас в стране другое отношение к национальной культуре, Дима был бы вообще суперзвездой, собирал бы большой зал Дворца Республики. С другой стороны, при наличии у артиста такого таланта, ждешь от него прогресса или хотя бы цельных, сочных альбомов, а их со времен "Танга з ружай" (2006) как-то и нет. "Беларуская песня" в этом смысле, к сожалению не исключение.

Жанр концертной записи сложен сам по себе, даже когда звучит проверенный материал. Это испытание для артиста. Впрочем, запись выступления Войтюшкевича с какой-нибудь программой лучших песен прозвучала бы наверняка хорошо (о чем свидетельствуют расположенные ближе к финалу "бонусы" на стихи других авторов), но тут – по сути новый альбом. Этот бы материал записать и "раскрасить" в студии с помощью разных инструментов и звучаний, но этого не случилось. Живая запись, несмотря на весь профессионализм, несмотря на всю вдохновенность музыкантов и самого Димы, скорее усреднила его. Свела его к слишком традиционному для его песен звучанию. Превратила неплохой материал в очередной набор песен на стихи очередного классика.

Experty.by

Олег Климов

оценка: 6,00

Год, прожитый без хотя бы одного альбома Дмитрия Войтюшкевича, – напрасно истраченное время для белорусского меломана. И великое спасибо Тодару, что он об этом помнит. Как в этот раз, когда исполнитель выпустил пластинку с песнями на собственную музыку (исключение – несколько бонусов, как я понял) и стихи Владимира Короткевича (исключения все те же). Некоторые из них должны были войти в "ту самую многострадальную компиляцию", для которой отечественные звезды записали десять тысяч лет назад треки авторства нашего гения, но – не сложилось бюджетом. И вот, похоже, все эти композиции, наконец, изданы – каждый из тех "метропольцев" таки постарался не дать им кануть неуслышанными, не дал засохнуть. Концертник.

Хочется с самой первой песни снять с себя шляпу, штаны, отдать долг родным пущам, влиться в историю, раствориться молекулой в атомах глыбищ – настолько высокую планку интонацией задает артист. XXVI съезд партии, а не набор дорожек. Потом менестреля отпускает – коньяк перестал оказывать свое магическое воздействие, можно начать просто петь. И Дима становится нашим любимым Димой. Шансонисто альтернативным. Таким народистым, таким породистым, сама земля с пухом с нами говорит-поет. Не понимаю, почему ему Госпремию не присудят. Ну, да, придет и его время: как только ДВ в 2016-м осуществит выпуск на околоземную орбиту диска с вещами на стихи Вольского-мл., так тут же обоим и присудят, и вручат.

Сломался я. Перестало трогать. Даже Короткевич, с его тяжелой и непростой жизнью. Надоел ты мне, Войтюшкевич. Классики, ушедшие и современники. Сколько можно? Пушкина запиши. Ага.

Experty.by

ВНИМАНИЕ!

Каждый зарегистрированный пользователь может выставить свою оценку этому диску в течение 15 дней с момента публикации рецензии. На основе оценок зарегистрированных пользователей будет вручена отдельная награда "Experty.by" по итогам 2010 года.

Чтобы выставить оценку данному диску, достаточно зарегистрироваться и, зайдя на эту же страницу, выбрать нужную оценку в специальном блоке. Вы можете также оставить свой комментарий.