Drwiwy "Спокіў" (+аўдыё)

Дебютный альбом экспериментального проекта на стыке акустики, электроники и минимализма.

0:00

0:00

Play / pause

< previous

> next

volume

> shuffle

> shuffle

• Drwiwy - Ніхто 04:34
• Drwiwy - Паляўнічы гудок 05:45
• Drwiwy - Птушкі 05:28
• Drwiwy - Дні 03:04
• Drwiwy - Сонца і поўня 05:50
• Drwiwy - Скарбы 07:16
• Drwiwy - Крумкач 05:53
• Drwiwy - Гора 03:51

< previous

> next

инфо

Музыка і тэксты – Арцём Вілейта

DRWIWY

Арцём Вілейта – вакал, гітара класічная, гітара электраакустычная, сэмплы, ібоў, смык, бубен, тыбецкі гонг, мэлёдыка, дудзелка, электраарган, птушкі, кастаньеты, званочкі

Сяргей Цуранкоў – гітара электраакустычная, гітара класічная, ібоў, мэлёдыка, праграмінг, секвенцыі, фартэп'яна

Аранжыроўкі – Арцём Вілейта і Сяргей Цуранкоў

Запіс, звядзенне, мастэрынг – Сяргей Цуранкоў на студыі К.Чорнага, г. Мінск

где взять

Скачать на сайте Ultra-Music.

Купить CD:

- в книжном магазине "Логвінаў" (Минск, пр-т Независимости, 37а);
- на точке Алеся Мазаника на "Книжном рынке" (Минск, ул. Я. Купалы, 27, павильон В, в середине самого левого ряда, тел. (029) 757 58 67);
- заказать у группы – drwiwasc@gmail.com.

мнения штатных экспертов

Дмитрий Безкоровайный

оценка: 7,00

Смурные песни под минималистичный аккомпанемент – потенциально не самый перспективный вариант. Но по ходу прослушивания альбом Drwiwy постепенно затягивает. Диск радует четко сформулированной атмосферой и непривычным звучанием.

Мрачноватая фолковая оторопь, трип-хоповое занудство и лоу-файный минимализм – все это здесь органично сочетается. Можно даже сказать, что получился "готический фолк" – самосочиненный, фэнтэзийный, современный. Своего рода непрерывный тревожный рапид ускользающих дней и забытых лесов, где идет странная охота и поют неживые птицы.

Монолитность альбома не сбивает даже то, что в аранжировках главную роль играют то акустические инструменты ("Паляўнічы гудок", "Скарбы"), то обработанные эффектом электрогитары с духовыми ("Дні"), то синтезаторы ("Сонца і Поўня", "Крумкач"). Все это цементирует вокал Артема Вилейты, сочетающий в себе торжественность и таинственность. В общем, если кто-то соберется снять белорусскую версию "Властелина колец", то лучше саундтрека не найти.

Experty.by

Сергей Будкин

оценка: 6,00

Менска-гомельскі праект запісаў, можа, самы дзіўны беларускі альбом году. Сьцюдзёны постапакаліптычны дарк-фольк пра цень, які палюе за сваім уладаром, і маленькіх птушак, што пяюць нежывыя песьні, асабліва ацэняць аматары містыкі, якія здольныя ўявіць, як гучаў бы Coil, калі б ён паўстаў у Беларусі, а таксама звычайныя агарафобы.

У іхняй музыцы – цемра і змрок, у голасе – холад і сьцюжа. На нашай незалежнай сцэне ўжо ёсьць "чарнобыльскі сынты-поп", даўно прысьпеў час зьявіцца і "чарнобыльскаму дарк-фольку". І хоць удзельнікі "Дрвіваў" ані словам не памінаюць той Чарнобыль (як Хатынь ці Курапаты), на іх творчасьці яўна ляжыць адбітак Трагедыі. Ці ўсіх беларускіх трагедый, разам узятых.

Арцём Вілейта і Сяргей Цуранкоў вырашылі вярнуць ва ўжытак пару забытых словаў, таму назваліся "Дрвівамі", а назвай альбому абралі слова, што абазначае жэст-заклік далучыцца да нечага. Музыку вырашылі пісаць электронна-акустычным спосабам, такім чынам у іх песьнях нібы ў запаволеным тэмпе гучаць электронны смык і электраарган разам з акустычнай гітарай і рознымі звонікамі ды дудзелкамі.

Спалучэньне такое, што пры праслухоўваньні цёмнай ночкай сапраўды можа ўзяць вусьціш. Асабліва калі ўслухацца ў тэксты, якія нібы сапраўдным агарафобам пісаліся. Няроўным напужаным голасам апавядаецца пра маленькіх птушак, што пяюць нежывыя песьні, пра тое, што "мой цень палюе на мяне", і пра дамок на ўскраіне, у якім вокны засланыя прасьцірадламі. За гэтым усім крыецца яшчэ большая безнадзёга, чым у "Спадчыне загінулых вёсак" Кірчука ці ў рытуальным фольку ад гурта Pragnavit. Але мы ж ведаем, што цемра сьвятла ня згасіць. Для тых, хто мяркуе іначай, мусіць, гэты альбом і прызначаны.

Budzma.org

Олег Климов

оценка: 5,00

Как говорится – короче, все умерли. На любителя смурненького транс-музона, располагающегося между медитативным минимализмом и набросками околофолка. Было бы побогаче с инструменталом и аранжировками, сгодилось бы в один котел с Кирчуком, когда он невесело печально урчит чего-то себе, казалось бы, неласковое и безразличное сквозь бороду. А на самом деле посылает светлые пассы в слушателя, выбрав свое такое настроение. В данном виде можно подавать в качестве горчички лайтового процента жгучести к "Палацу" – как замануху к какому-нибудь боевику Хоменко со товарищи.

Проект видится мне больше именно концертным – с соответствующей драматургией, видеоинсталляциями, имиджем. Внимать ему, жуя бутерброд и утирая крошки с подбородка, тоже не противопоказано, но в этом случае воздействие на кору головного мозга не будет иметь должный эффект, изначально заложенный в произведения или подразумевающий его наличие в композициях. Счастливого вдумчиво расслабляющего оттяга! Спокойного сна, то есть.

Experty.by

Дмитрий Подберезский

оценка: 4,00

Мяркуючы па выказваньню аднаго з музыкаў гэтага дуэту, Сяргея Цуранкова, яны "намагаліся зрабіць гучанне альбома дынамічным, са скокамі ўгару і падзеннямі, рыўкамі і паўзамі". Гэтае выказваньне яўна не датычыць агульнай музычнай канцэпцыі, якую, прызнацца, праз пэўны гвалт над самім сабой адчуць такі можна. Аднак мне падалося, што яе ўвасабленьне зусім не дасканалае і няўклюднае ("Скарбы", напрыклад, як найбольш паказальнае). Хоць, прызнацца, вызначальна задуманае ў музыкаў атрымалася ўвасобіць пасьпяхова. Іншые пытаньне – на якім узроўні тое атрымалася?

Як па мне, дык мы маем дачыненьне да вельмі нуднага граньня. І гэта можна прыняць, калі толькі не паставіць пытаньне: для каго тое рабілася? Як для саміх сябе, дык – калі ласка, на здароўечка! Калі ж тое рабілася з мэтай выйсьця на няхай сабе й невялікую аўдыторыю, то бок – для публічнай дэманстрацыі, дык ... навошта? Бо такое надзіва нуднае граньне (і дзе тая "дынамічнасьць"?) наўрад ці здольнае захапіць нават нязначную частку аўдыторыі, якая цікавіцца размаітымі экспэрымэнтамі.

І можна было б, безумоўна, падвесьці пад гэта пэўны ідэйны падмурак: маўляў (як варыянт), гэта такія вось музычныя мантры. Але як па мне, дык гэта хутчэй дэманстрацыя значнага недахопу ўласна музычнасьці. У альбоме пануе аднастайнасьць ці не ў абсалюце. Думаецца, слухаць такое магчыма выключна ў сувязі з вытворчай неабходнасьцю. Таму што гэта – прадукт для ўнутранага ўжываньня. Бо ўявіць жывое выканьне такой музыкі ва ўтульным клюбе нават з танным півам вельмі няпроста. Хіба што на час канцэрту зачыніць усе дзьверы знутры... Я за тое, каб экспэрымэнтаў было як мага больш. Аднак, відаць, ня ўсе экспэрымэнтатары здольныя рэальна ацаніць уласныя магчымасьці...

Experty.by

ВНИМАНИЕ!

Каждый пользователь может выставить свою оценку этому диску в течение 15 дней с момента публикации рецензии. На основе оценок зарегистрированных пользователей будет вручена отдельная награда "Experty.by" по итогам 2012 года.

Выставить оценку можно зарегистрировавшись на Experty.by ИЛИ залогинившись на сайт с помощью данных вашего эккаунта на любой из следующих социальных сетей: Facebook, Вконтакте, Livejournal. Затем зайдите на эту же страницу и выберите нужную оценку в специальном блоке. Вы можете также оставить свой комментарий.