Евгений Коновалов "The Way" (+аудио)

Посмертный альбом экс-гитариста ВИА "Алгоритмы" составлен из неиздававшихся записей 2000-2008 годов.

0:00

0:00

Play / pause

< previous

> next

volume

> shuffle

> shuffle

• Евгений Коновалов - Игра в блюз 06:08
• Евгений Коновалов - In A Sentimental 05:47
• Евгений Коновалов - Слово 04:26
• Евгений Коновалов - Eleanor Rigby 04:20
• Евгений Коновалов - Serenade 06:48
• Евгений Коновалов - Aria Of Mr.X 07:36
• Евгений Коновалов - Strange Kind Of Woman 03:34
• Евгений Коновалов - Caravan 10:21
• Евгений Коновалов - Археология 14:42
• Евгений Коновалов - Кривой блюз 08:18
• Евгений Коновалов & Князь Мышкин - На куццю (ч.2) - bonus 04:18
• Евгений Коновалов feat. Виктор Семашко - Блуканні (ч.9) - bonus 05:32

< previous

> next

инфо

Музыка: Е.Коновалов (1,3,9,10), D.Ellington (2), Lennon/McCartney (4), F.Schubert (5), I.Kalman (6), Blackmore/Gillan/Glover/Lord/Paice (7), J.Tizol (8), Е.Коновалов/Князь Мышкин (11), Е.Коновалов/В.Семашко (12)

где взять

Скачать бесплатно - http://h-a-z-e.org/archives/492

мнения экспертов

Дмитрий Безкоровайный

оценка: 8,00

Белорусский инструментальный мэйнстрим в контексте звукозаписи сложно назвать насыщенным и интересным, особенно на уровне старшего поколения, где бал правит Apple Tea. Все остальное – достаточно однотипные попытки угодить своему честолюбию или вкусам давно ушедшей молодости. Вспомните откровенно скучные сольники Сергея Антишина, Сергея Трухановича или Святослава Позняка, где формализм, техника и самолюбование вытеснили полет и вдохновение. А ведь без них любая пьеса превращается в набор нот, который забывается на следующий день после выпуска.

На посмертном диске Евгения Коновалова все наоборот. На первом месте у него стоит его величество музыка, а не демонстрация собственных навыков и персонального эго. Его блюзовая гитара элегантно и неспешно обрисовывает настроение и образы – сначала более легкие и мелодичные, ближе к финалу уходящие в психоделию ("Археология") и авангард ("На куццю").

Гитара будто поет, рассказывает и чувствует за него – уникальное умение для времен, когда правят звуковые навороты, формат и целевая аудитория. И уже не так важно, что становится основой – популярные темы (от Шуберта и Эллингтона до The Beatles и Deep Purple) или авторские произведения. Музыкальная магия здесь повсюду. Именно она с лихвой компенсирует и сборный характер диска, и домашнюю запись.

Experty.by

Сергей Будкин

оценка: 8,00

Гэты невысокі, малазаўважны чалавек быў больш падобны да бухгалтара, чым да гітарыста шэрагу культавых камандаў, якія пачалі граць недазволены рок-н-рол у Беларусі за машэраўскімі часамі. Ён надоўга кінуў музыку, каб потым вярнуцца і нібы адкрыць у ёй нешта новае для сябе. Калі ён рыхтаваўся да выхаду на сцэну з сваёй старэнькай шэранькай гітарай, дык думалася, што гэта нейкі бард, які зараз ціхенькім голасам зашэпча што-небудзь пра палі і лугі. Але не – Канавалаў і ня думаў сьпяваць, ён усю сваю душу ўкладаў у музыку і ажываў на сцэне разам з гітарай. Альбом "The Way" – чарговы сэанс гіпнозу ад цудоўнага інструмэнталіста. Да жалю, апошні, пасьмяротны.

Тут перамяшаныя інтэрпрэтацыі клясыкі, ад "бітлоў" ды Элінгтана, з аўтарскімі творамі. На гэтых творах нібы ляжыць пыл часу. Спачатку нават падумалася, што на "The Way" выдадзеныя адмайстраваныя архіўныя запісы Канавалава недзе з 70-х. Але не – сыграна ўсё ў наш час, і тым гэты дыск яшчэ больш каштоўны. Надта бракуе такога інструмэнталу ў наш час – разважлівага, без надрыву, не вылізанага да рафінаванасьці, калі музыка песьціць свой інструмэнт і пры гэтым ня думае ні пра што на сьвеце. Ён проста дорыць сваю музыку, і падмацоўвае гэтую перакананасьць той мілы факт, што Яўген запісваў для сваіх сяброў дыскі з асобна падабраным для кожнага плэйлістом. Няпроста вылучыць пэўныя трэкі з гэтага дыску. Па настроі ад астатніх розьніцца п’еса "Caravan", дзе гітара Канавалава раптам пачынае паводзіць сябе даволі дзіўна, наганяючы містычнай атмасфэры. А самы сьветлы трэк – безумоўна, лайт-інтэрпрэтацыя Deep Purple "Strange Kind Of Woman".

Budzma.org

Дмитрий Подберезский

оценка: 8,00

Надзвычай складана выстаўляць нейкія балы менавіта гэтаму альбому. Нават ня буду тлумачыць чаму – здаецца, і так зразумела. І ідэя скласьці такую праграму была разумнай і годнай. Таму што ў суме атрымалася вельмі цікава.

Найперш адзначу, што падборка музыкі аказалася вельмі разнастайнай, што паказвае талент Яўгена Канавалава і як кампазытара, і як аранжавальніка, і як выканаўцы. Дый па стылістыцы тут маецца ня меншая разнастайнасьць, што дадае альбому безумоўны плюс. Блюз ("Игра в блюз"), тонкае, стрыманае аранжаваньне "Eleanor Rigby", выразныя джазавыя інтанацыі ("Caravan") аж да амаль чыстага фры-джазу ("На куццю, ч.2"), псіхадэлія ("Археология"), нечакана лагодная, амаль камэрная п’еса ў дуэце з флейтай ("Блуканні, ч.9"). Увогуле, тут што не кампазіцыя, дык нешта адметнае, сапраўдная падзея!

У дадзеным выпадку няма аніякай патрэбы зьвяртаць увагу на якасьць запісу. Таму што на першы план выходзіць менавіта якасьць самой музыкі. А да музыкі тут прычапіцца зусім немагчыма, няма для гэтага падстаў. Праз зьмешчаныя ў альбоме кампазіцыі найперш перад намі паўстае сапраўдны музыка, ціхі, непрыкметны творца, які выпраменьваў такія ідэі, якіх у даробку беларускіх музыкаў бадай што і не сустрэнеш. Узяць хоць бы трэк "Кривой блюз". Ну хто ў нас працуе ў такім напрамку? Я асабіста такіх ня ведаю...

Просьценькае хатняе абсталяваньне для запісу, канешне ж, дыктавала свае ўмовы. Але ж скарыстаўся з гэтага Яўген на поўніцу! Дзьве, часам нават тры гітарныя партыі прадуманыя, дакладныя, хоць у цэлым манэру выкананьня можна назваць простай да празрыстасьці. Тым ня менш прастата гэтая – на ўзроўні віртуознасьці. Так проста іграць трэба вучыцца гады й гады. Гэтая прастата – выпакутаваная, здабытая.

Альбом – выдатны помнік выдатнаму музыку. Думаю, яго неабходна праслухаць кожнаму гітарысту. І ня толькі пачаткоўцу. Зрэшты, і ня толькі гітарысту, калі справа дачытыць уласнай манэры выкананьня. Нехта яе шукае ўсё жыцьцё і – не знаходзіць. Яўген Канавалаў яе безумоўна меў.

Experty.by

Олег Климов

оценка: 7,00

Эти вещи – авторские и версии золотых шлягеров (вплоть до арии Мистера Икс!) - будет полезно послушать в первую очередь начинающим музыкантам, дабы набраться вкуса, легкости да и профессионализма, в конце концов! И матерым гитаристам, которые вымучивают из себя внутреннее сокровенное и собаку едят на каверах, я бы посоветовал внимательно отнестись к трекам, исполненным иногда чуть небрежно и корявенько (но кааак!) – и по причине, видимо, известных обстоятельств, и потому, что, быть может, Евгений не слишком серьезно относился к такому своему музицированию; но и игры в кайф здесь навалом. Плюс авангардные импровизационные замесы, идущие от "Князя Мышкина", к которым (чувствуется) Коновалов относился без снобства, а с интересом, слышно, как ему любопытно было поковыряться звуком и в интуитивной культуре.

И обязательно традиционное в аналогичных случаях нытье и причитания: ушел очередной талантливый человек, почти не оставивший после себя аудиозаписи. Почему так случилось? А потому. И низкий поклон за "почти" тем, кто сохранил их, инициировал появление этих произведений.

Experty.by

ВНИМАНИЕ!

Каждый пользователь может выставить свою оценку этому диску в течение 15 дней с момента публикации рецензии. На основе оценок зарегистрированных пользователей будет вручена отдельная награда "Experty.by" по итогам 2011 года.

Выставить оценку можно зарегистрировавшись на Experty.by ИЛИ залогинившись на сайт с помощью данных вашего эккаунта на любой из следующих социальных сетей: Facebook, Вконтакте, Livejournal. Затем зайдите на эту же страницу и выберите нужную оценку в специальном блоке. Вы можете также оставить свой комментарий.